281 document(en) met "En/en of en/of of of/of ... of is dat te lang" • Resultaten 21 tot 40 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


"Les Survivants" blijft klapstuk van Gallotta • 19 oktober 1987
LEUVEN -- Dat een kunstwerk nooit herleidbaar is tot één benoembare interpretatie, is een bewering die vaak wordt aangewend voor werk dat de niet-ingelichte toeschouwer sprakeloos en vol onbegrip...Het gegeven is bekend, en talloze malen bespeeld, met als een der oudste varianten de ark van Noë, en klaarblijkelijk ook een tema dat, getuige, het sukses van sf-verhalen en -films, blijft fascineren...gelijkaardige quasi-narratieve struktuur en bewegingstaal heeft, maar om één of andere reden niet dezelfde overtuigingskracht, die bij "Les Survivants" een bijzonder lang en warm applaus uitlokte

Symbolizeringspoging van diepste: "Nadir" door het "Théâtre... • 21 oktober 1987
Op de duur leidt dat tot een soort mentale leegheid bij het kijken, de gebaren van tederheid en afwijzing verliezen door de stilering, het tempo en de herhaling nagenoeg alle evidente betekenis...Nu lijkt de ruimte van de Vlamingenstraat mij iets te groot om dat soort intimiteit echt te laten ontstaan...Het is voldoende dat iemand begint te hoesten of te babbelen, of de zorgvuldig opgebouwde sfeer spat als een zeepbel uit elkaar

Stuiptrekkingen van marionetten: "Mort de rire" van... • 23 oktober 1987
Er is maar één ding dat ze -- voor zolang het nog kan -- wel doen, en dat is lachen met hun eigen domme kunstjes en versleten circustruuks...Als goochelaars die weten dat iedereen het al lang doorheeft, lopen ze heen en weer over de scène, met twee of drie verstopt achter een kamerjas op een stok...Al die kleine brokjes vertoning worden naar het einde toe als stukjes gekleurd glas in een kaleidoskoop geschud om in steeds nieuwe kombinaties weer en weer getoond te worden, tot vervelens toe

Steve Paxton en Lisa Nelson besluiten Klapstuk... • 3 november 1987
Een heel biezondere sensatie is het, dat het werk en zijn betekenis ontstaat terwijl je erop zit te kijken, zonder enige inkleding...Paxton zelf ziet dat gebaar als een ogenblik waar hij probeert de aura van zijn tegenspeelster te vatten en...ervan, het absolute hier en nu van het gebeuren, precies dat is wat teater zo anders maakt dan andere kunsten, maar slechts zelden in die zuivere vorm te zien

Uitdagende denkoefening over denken: Kaaiteater prezenteert "Rachel's... • 7 november 1987
Het brein, oorzaak van de prometheïsche reflex van de mens om de goden te evenaren, dat visualizeert ze biezonder pompeus als laatste beeld van de voorstelling...Daartegenover geeft ze dan te kennen dat we ons misschien beter zoals de andere primaten bezig zouden houden met eenvoudige dingen, zoals de natuur, in plaats van vruchteloos letterlijk en figuurlijk...Ik had ook het gevoel dat een aantal fragmenten iets te lang uitgesponnen werden, en daardoor de voorstelling iets van haar overrompelende "brainstorming" ontnamen

Gemoralizeer zonder diepgang: "Cash Flow" van D.B.... • 16 januari 1988
Gilles is een jong Amerikaans toneelauteur die, als je het mij vraagt, te lang en te veel naar televisieseries heeft gekeken en van de weeromstuit er niet in slaagt een toneelstuk anders te...Ook die regie is nogal futloos en lijkt soms zelf niet meer te betekenen dan een juiste timing van opkomst en afgang en fade-in/fade-outs...Op het allerlaatste ogenblik weet hij zich (voorspelbaar genoeg) op te richten, hij onttrekt zich aan de demonische drijverijen van zijn verkoopsdirekteur en de herinnering aan zijn vader en neemt

Orkater rekt kolder: Knap akteerwerk in "Parking" • 27 januari 1988
Twee oude dames schuiven de parking-scène op, en aan de manier waarop ze met elkaar spreken, of eerder elkaar bemopperen, weet je dadelijk dat ze elkaar al zo lang kennen dat ze aan een half woord...Ze zijn zo krampachtig bezig zichzelf in stand te houden, dat nagenoeg alle ontwikkelingen in de wereld hun ontgaan...Het portret dat Luca en Zuiderhoek van dit stel schetsen is zo overtuigend, dat je ze op de duur zelfs sympatiek gaat vinden

Jürgen Gosch regisseert "Warten auf Godot" precies:... • 2 februari 1988
Een biezonder mooi fragment is het ogenblik waarop er een bolhoed te veel op de scène ligt, en Vladimir en Estragon ordening proberen te scheppen in dit onverklaarbaar fenomeen door telkens een...Dit fragment, dat herinnert aan Molloys spelletje met de keitjes, is bijna gekoreografeerd als een nutteloos en mechanisch uitgevoerd tijdverdrijf...Met een zeker leedvermaak wordt de ontbinding van de grote gevoelens en gedachten aanschouwd, en dat heeft Gosch goed begrepen

José Besprosvany en Co helder en temperamentvol:... • 5 februari 1988
te definiëren manier een Latijns aandoende kombinatie van klassicisme en (sensuele) uitdagendheid uitstraalt...De twee vrouwen in een lang gewaad met een klokkende onderzoom en hooggesloten schoenen met een zware vierkanten hak...Besprosvany zelf heeft het soort vanzelfsprekende gratie dat bij deze dans hoort, bij Huynh en zeker bij Valori is de moeilijkheidsgraad van de dans vaak zeer tastbaar omdat de afwisseling tussen

Vandekeybus' verdienstelijk debuut: "What the body does... • 6 februari 1988
Het mooie aan de voorstelling is dat Vandekeybus een neus heeft voor handelingen en situaties die de verbeelding sterk prikkelen ter wille van zichzelf, zonder dat er een kontekst of verhaal aan te...langzaamaan verzet tegen begint aan te tekenen door vervaarlijk uit te halen met knieën, heupen en ellebogen vanuit haar gefixeerde positie...Het werkt allemaal vrij goed, ware het niet dat het uiteindelijk iets te wijdlopig wordt en iets te lang duurt

Danstaal als taal van waanzin: "Mercurial States"... • 12 februari 1988
treffend, en is soms heel grappig, zoals in het fragment waarin Sedgwick aankondigt dat ze er uiteindelijk in geslaagd waren een konversatie te houden over de evolutieteorie van Darwin...Je ziet ze dan ook eerst als reptielen rondkronkelen, later als honden en ten slotte als de eerste primitieve mensen, zoals je ook kunt merken dat de dans de gedachte in woorden hooguit kan...Voeg daarbij nog de biezondere kop die Booth heeft (zijn grote filmheld is Buster Keaton, en hij benadert zijn idool zeer dicht) en je komt tot een sensatie dat wat hier uitgedrukt wordt, zeer dicht

"Rit over Bodenmeer" als agressieve ontlading: Regisseur... • 18 februari 1988
LEUVEN - "Artikelen en projekten", het gezelschap van regisseur Frans Strijards, was niet zo lang geleden nog te zien in Brussel met Hitchcocks driesprong, een destruktieve komedie over allerlei...vallen steeds meer dingen in brokken uit elkaar, als ze al niet vernield worden, en delen alle spelers oorvijgen uit dat het een aard heeft...Gevolg is dat taal en tekens alleen in hun allereerste betekenis of een onverwachte betekenis gehanteerd worden

Gerhard Bohners rekonstruktie vol poëzie: Schlemmers "Das... • 26 februari 1988
Schlemmer -- zelf een begaafd danser -- was op dat ogenblik al lang aan het werk aan zijn eerste, en meest bekend gebleven werk, "Das Triadische Ballen", dat een eerste maal opgevoerd werd...het volgende: "...het was eerder het inventieve, estetische plezier om kontrasten te versmelten in vorm, kleur en beweging, en ze toch bijeen te brengen in iets wat koncept en betekenis had... ideeën...hieraan af te lezen dat men blijkbaar perfekt heeft weten in te schatten welke technische middelen vandaag op hun plaats zijn om eenzelfde sensatie te creëren als voor de -- technisch minder verwende

Het plezier van misverstanden: "K!T" in Beursschouwburg • 26 maart 1988
Het eindigt ermee dat Andrea haar beginmonoloog overdoet, deze keer vlekkeloos en in het Italiaans, en dat de drie anderen een music-hall-nummertje opvoeren...Van de enkele ogenblikken dat ik het gevoel had dat er iets schortte aan de timing en de voorstelling haar vlotte ritme verloor, bleek er een te wijten te zijn aan een technisch mankement, waardoor...Het besef dat de voorstelling echt gemaakt werd met niets anders dan de gegevens die dadelijk voorhanden waren, de akteurs en de regisseur, werkt vaak nogal op de lachspieren als je je begint af te

Als er iets is datje moet doen,... • 16 juli 1988
En aan de andere kant kan het besef kunstenaar te zijn ook leiden tot een geweldige apatie; de produktiedwang, met de vereiste om geen te gewone en toch weer niet al te vergaande voorstellingen te...Het is te benauwend om erin te gaan wroeten, dat is te dichtbij...Die andere pakken hebben geen vouwen en zien eruit alsof ze gedragen zijn, en hebben geprononceerde dijen, wat helemaal niet en vogue is; ik heb het idee dat dat veel meer is hoe we ons binnenkort

Scenografie als autonome kunstdiscipline: Toneelbeeld van Jan... • 15 september 1988
de mate dat een scenografie, eens de akteurs weg zijn, en er alweer alleen objekten, tekeningen en maquettes overblijven, als sporen van een eigen ontwerp- en denkaktiviteit, voorwerp kan worden van...Jan Versweyveld heeft van deze gelegenheid om zijn werk op zich te prezenteren, gebruik gemaakt om alle fragmenten door elkaar te schudden en op de trappen en in de gangen van deSingel een nieuw...Het is ook in de voorbereidende tekeningen, schetsen en collages voor dit decor dat de scenograaf zich laat kennen als iemand die biezonder zorgvuldig te werk gaat, geduldig materialen bij elkaar

BKT speelt satire met wrange bijsmaak • 5 oktober 1988
Het gaat over een reeds lang en breed besproken "zwaarwichtig" probleem, de verhouding van de artiest tot de criticus, en toch is het een satirisch-komisch stuk...Ondanks een einde waarin er erkenning voor elkaars werk ontstaat tussen "de grote karaktervertolker" (die we nooit te zien krijgen) en de criticus, gaat de tekst zelden verder dan clichés en nogal...Want als leider van dit gezelschap moet het Van Vlaenderen waarschijnlijk hoog zitten dat het BKT zo weinig erkenning krijgt, en dat er nu ook nog beknibbeld werd op de subsidies, hoewel de groep

Kaaiteater biedt interessante "tekst-muziek-performance" • 6 oktober 1988
De muziek die ten gehore gebracht werd, is moeilijk onder een noemer te brengen, een complexe mengeling van van puur lawaai met free-jazz, Stan Getz-achtige bossa's, rock en funk en moderne muziek...Het vertelt over een man die op weg is in de lift naar zijn baas om een belangrijke opdracht in ontvangst te nemen; maar in de lift raakt de tijd ontregeld, en bij het uitstappen bevindt hij zich op...Er valt enkel te betreuren dat ze maar een keer te zien is in Brussel

Kamagurka gaat vervelen • 21 december 1988
Maar niet dat simpele schema, dat tenslotte al zo oud is als de straat (denk maar aan "de dikke en de dunne"), maakt de essentie van hun humor uit, wel hun zonder meer destruktieve taalgebruik...Een uur lang haken Kamagurka en Herr Seele de meest ongerijmde, skabreuze en "ongepaste" associaties aan elkaar, en het verbijsterend effekt daarvan is dat niets nog ernstig lijkt...Kamagurka en Herr Seele nemen zichzelf zo konsekwent niet au sérieux dat er eigenlijk niet veel meer te beleven valt zodra je dat essentiële mechanisme ontdekt hebt

Nieuwe ontwikkeling in Paxtons oeuvre: "Flip side"... • 23 januari 1989
Een eerste keer verloopt dat probleemloos, een tweede keer geeft dat aanleiding tot een enorme taalverwarring, en de laatste keer, als Ikeda alleen de grens overgaat, wordt ze biezonder brutaal, met...En de drie verschillen heel sterk in hun manier van bewegen; zeker Ikeda zit aanvankelijk op een ander spoor dan Paxton en Hamilton; maar geleidelijk aan beginnen ze elementen van elkaar over te nemen...De première had slechts één schoonheidsfoutje: het laatste beeld met het bootje is net iets te lang gerokken, en het spel met de zaklantaarn achter het doek valt wat mager uit